சென்னையில் ஒரு எதிர்காலம் (சிறுகதை)

(சுஜாதா என்னுடைய ஆதர்ச எழுத்தாளர். அவருடைய பன்முகத்தன்மை கொண்ட எழுத்துகள் என்னை மிகவும் ஈர்க்கும். எனக்குத் தெரிந்து தமிழில் முதலில் sci-fi எழுதிய எழுத்தாளர் அவர் தான். எல்லோருக்கும் ஒரு காலத்தில் டிடியில் வந்த 'என் இனிய இயந்திரா' ஞாபகம் இருக்கும். அவரை போல நானும் ஒரு sci-fi எழுத வேண்டும் என்ற விபரீத ஆசையின் வெளிப்பாடு தான் இந்த சிறுகதை.)

சென்னை - 2115
'எழில்' கட்டடத்தின் 105ஆவது மாடியில் இருந்தது மூவா உணவகம். நிதி வெளியே பார்த்தாள், விசாலமான வானம், தூரத்தில் சென்னையில் உயரமான 'அரசு' கட்டிடம், மொத்தமாக 333 மாடி, யாரோ ஒரு அரசியல்வாதி தன் ராசி எண் 3 வருமாறு அந்த கட்டடத்தை கட்டியதாக கேள்வி. ஒரே கட்டிடத்தில் சட்டசபை, செயலகம் என எல்லா அரசு சார்ந்த துறைகளும் இயங்கி வருகிறது. நிதியின் பார்வையை சலனம் செய்து பறந்தது ஒரு எரோ, அப்போது தான் சற்று கீழே பார்த்தாள், வித்தியாசமான கலர்களில் ஏரோக்கள் பறந்துக் கொண்டிருந்தன, அவள் இருந்த உயரத்தில் ட்ரா·பிக் கொஞ்சம் கம்மி தான். இவையெல்லாம் ஒரு காலத்தில் கார் என்ற பெயரில் தரையில் சென்றதாக அம்மா சொன்னது ஞாபகத்திற்கு வந்தது, 'ஒரு தடவை ம்யூசியம் சென்று பார்க்க வேண்டும்' தன் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டாள். இன்னும் யாரையும் கானோம், அவள் வந்து இரண்டு நிமிடம் ஆயிற்று. இந்நேரம் பல வேலைகள் செய்திருக்கலாம். நிதி தன் எதிரே இருந்த சுவரை பார்த்தாள், டிஜிட்டல் பிரேமில் எழில் கட்டடத்தின் மற்ற நிறுவனங்களின் விளம்பரங்கள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. கடைசியில் "மூவா உணவகம்: எல்லோருக்கும் ஒரே சேவை" என வார்த்தைகள் ஓடிக் கொண்டிருந்தது, வார்த்தைகள் முடிவில் ஒருவனின் பிம்பங்கள் பல தோளில் கைபோட்டு சிரித்து கொண்டிருந்தனர். நிதி அப்போது தான் தன் முன்னே இருக்கும் டேபிளை பார்த்தாள் வழித்து சீவிய தலையுடன் தெரோ கோட் சூட் அனிந்த ஒருவன் ஆர்டர் எடுத்துக் கொண்டிருந்தான், அவளை நோக்கி மற்றொருவன் வந்தான், அச்சு அசலாய் ஆர்டர் எடுப்பவனை வார்த்தது போலவே இருந்தான். "மாலை வணக்கம் நிதி அவர்களே...எங்கள் உணவகத்தின் உங்கள் முதல் வருகை எங்களுக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கிறது. இன்றைய ஷ்பெஷல் வைட்டோ வேகா, ப்ரொட்டீன் மோஷா..." அவன் அடுக்கிக் கொண்டே போனான். "எனக்கு குடிக்க கார்போ ஒரு கோப்பை, மற்றவை சிறிது நேரம் கழித்து சொல்கிறேன்" நிதி அவனை நிறுத்தினாள். அவன் புன்னகை செய்து அங்கிருந்து நகர்ந்தான். அப்போது தான் அவன் காதருகே சிகப்பாய் மின்னும் அந்த சில்லை கவனித்தாள். திரும்பவும் எதிரே இருக்கும் டிஜிட்டல் ·ப்ரேமை பார்த்தாள் "மூவா உணவகம்: எல்லோருக்கும் ஒரே சேவை" அதன் பின் தெரிந்த படங்களில் முதலில் தோன்றியவனை தவிர மற்ற எல்லோருக்கும் காதருகே அந்த சிகப்பு சில் இருந்தது.
நிதி திரும்பவும் மணி பார்த்தாள், அவள் வந்து ஐந்து நிமிடம் ஆகிவிட்டது. இதற்கு மேல் உலகத்தோடு தொடர்பு அறுந்து போய் இருக்க அவள் விரும்பவில்லை. தன் கைப்பையை திறந்து அவளின் மினினியை எடுத்தாள் 6x6 இன்ச்சில் ஒரு கண்ணாடி துண்டு போல் இருந்தது வலது ஒரத்தின் கீழே ஒரு சின்ன சிலிக்கான் சிப் இருந்தது. நிதி அதில் தன் விரலை வைத்து அழுத்தினாள், நொடியில் உயிர் பெற்றது அவளின் மினினி. குட்டி குட்டி ஐகான்கள் தொன்றின.
"என் அருமை தோழி நிதிக்கு வந்தனம். நீங்கள் இப்போது இருப்பது எழில் கட்டடத்தின் மூவா.." அதற்கு மேல் அதைப் பேச விடாமல் உலக படம் போன்றதொரு ஐகானில் மேல் விரல் வைத்தாள்.
"தேர்ந்தெடுங்கள் நிதி, உலகச் செய்தியா? உள்ளூர் செய்தியா?"
"உலகச் செய்தி"
"தலைப்புச்செய்தி: ஸ்பெரிக்கல் கேலக்ஸியிலிருந்து பூமி அனுப்பிய ரேடியோ அலைக்கு பதில் அலை வந்துள்ளது, உலக வின்வெளி மையம் முழு வீச்சுடன் அதை ஆராய்ச்சி செய்கிறது. இது பற்றி இந்திய விஞ்ஞானி பாலா கருத்து தெரிவிக்கையில்.."
"உள்ளூர் செய்தி" நிதி உள்ளூரிற்கு தாவினாள்.
"தலைப்புச்செய்தி: தமிழகத்தின் தென்கோடியில் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன் மூழ்கிய நகர் கண்டுப்பிடிப்பு. இது சுனாமியால் மூழ்கிய இராமேசுவரமாய் இருக்கலாம் என ஆராய்ச்சியாளர்கள் கருதுகின்றனர்" அப்போது மினினியின் ஒரு மூலையிருந்த ஐகான் உயிர்ப்பெற்று பெரிதானது.
"தோழி நிதி, தங்கள் தோழி சிமி அருகாமையில் இருக்கிறார்"
"ஹாய் நிதி" சுமியின் குரல் கேட்டு நிதி திரும்பினாள். மைக்ரோசில்க் சூட்டில் சிமி நளினமாக எதிரே வந்து உட்கார்ந்தாள்.
"ஏன் லேட், அஞ்சு நிமிஷமா காத்துகிட்டு இருக்கேன்"
"சாரிடி என் ஏரோ ஆல்ட்ல கொஞ்சம் ட்ரா·பிக் ஜாம், ஆல்ட் மாற்ற அனுமதி கிடைக்க கொஞ்சம் டைம் ஆச்சு. சரி சிவா சேரா ரெண்டு பேரும் இன்னும் வரலியா?"
"சிவா காலையில வீடியோ மெயில் அனுப்பி இருந்தான், பிரயான களைப்பு, அதனால கொஞ்சம் லேட்டா வருவேன்னு சொன்னான். இந்த சேரா எப்ப வருவான்னு தெரியல, அவன் தான் இப்ப நூறு வருஷம் பின்னாடி இருக்கானே"
"சரி அவங்க வரதுக்குள்ள நான் girls only விஷயம் சொல்லிடறன்"
"என்னடி"
"அனுமதி கிடைச்சாச்சு"
"எதுக்கு?"
"நான் தாய் ஆவதற்கு" சிமியின் முகத்தில் குதூகலம்.
"ஹே கங்க்ராட்ஸ் எப்ப"
"காலையில தான். உடனே நானும் மைத்ரேயனும் 'ஜீனோ மேட்ச்'க்கு போய் வேண்டிய குணாதிசியங்கள தேர்வு செஞ்சிட்டோம். பியூட்டி, காம்ப்ளக்ஷன், டோன் எல்லாம் என் சாய்ஸ். அறிவு சம்பத்தப்பட்ட இத்யாதிகள் மட்டும் மைத்ரேயனோட சாய்ஸ். பிரெயின் அவன மாதிரி வேண்டுமாம்... பெரிய்ய ஐன்ஸ்டீன் எள்ளு பேரன்னு நினைப்பு" இருவரும் சிரித்தனர்.
"எனிவே, அது ப்ரொசஸ் ஆகி ரெண்டு நாள்ல மேட்ரிக்சுக்கு அனுப்பிடுவாங்க. அப்புறம் கொறஞ்சது மூனு மாசத்துல ஏஞ்சல் மாதிரி ஒரு பாப்பா வீட்டுக்கு வந்திடும்" சிமி நிதியின் கைகளை பற்றி சிரித்தாள்.
"ஏஞ்சலுக்கு பேர் வச்சாச்சா" சிவா அவர்களை நோக்கி வந்தான்.
"வாப்பா the man from mars...எப்படி இருந்தது செவ்வாய்..உன் திருவாய் திறந்து சொல்லு" சிமி ஆரம்பித்தாள்
"oh...that was great.. மனிதன் உருவாக்கி கொண்டிருக்கும் ஒரு செயற்கை சொர்க்கம் அது. வெயில் கொஞ்சம் கம்மி தான். நிறைய பில்டிங், ஸ்பேஸ்போர்ட்ன்னு நிறைய கன்ஸ்ட்ரக்ஷன்ஸ். என்னோட விவசாய ஆராய்ச்சி எல்லாம் வெற்றிகரமா நடந்தது... இன்னும் கொஞ்சம் நாள்ல விவசாயம் மொத்தத்தையும் அங்க திருப்பிடுவோம்"
"ஸ்பேஸ்பிளேன் எப்படி இருந்தது"
"அத ஏன் கேக்கிற, நம்மூர்ல தான் ஸ்பேஸ்போர்ட் இல்லையே அதனால பீஜிங் போய் அங்கேயிருந்து ஸ்பேஸ்ப்ளேனல போனேன். உள்ள போன உடனே எனர்ஜி மாத்திரை கொடுத்து தூங்க வச்சிடுவாங்க, அப்புறம் வின்வெளி போய் தான் முழிச்சோம். நாலு வார பயணம்"
"நாடு முன்னேறுது, முன்னேறுதுன்னு வாய் கிழிய சொல்றாங்க, ஆனா இன்னும் இங்க ஒரு ஸ்பேஸ்போர்ட் இல்ல. கேட்டா இப்ப வருது அப்ப வருதுன்னு" நிதி எரிச்சலாக சொன்னாள்.
"நம்ம ஊரு முன்னேறவே முன்னேறாது" சிமி ஆமோதித்தாள்.
"சரி விடுப்பா, அப்புறம் சிவா உன் கல்யாண விஷயம் எந்த அளவுல இருக்கு" நிதி கேட்டாள்
"அதுவா, இப்ப எல்லாம் என் அம்மாவுக்கு என் டிஎன்ஏ பொருத்தம் பாக்கிறதே முழு நேர வேலையாயிடுச்சு. ..எங்க டிஎன்ஏ பொருத்தம்ன்னு சொல்லி ஏதாவது சப்ப மூக்கு சைனாக்காரிய கட்டி வெச்சிடுவாங்களோன்னு பயமா இருக்கு"
"ஏன் அதனால என்ன ஒரு க்ரோமோ ·பிக்ஸிங் செய்தா சரியாப்போச்சு"
"ஹே அதெல்லாம் சுத்த வேஸ்ட்டுப்பா காஸ்ட்லியும் கூட...மேலும் எனக்கு கொஞ்சம் எல்லாமே இயற்கையா இருக்கனும்னு எதிர்பார்க்கிறேன்"
"இப்படியெல்லாம் நீ யோசிச்சா..நீ இந்த நூற்றாண்டு மனுஷனே இல்ல" என்றாள் சிமி
"இவன் போன நூற்றாண்டு மனுஷனும் இல்ல" அவர்களை நோக்கி கேட்டது பரிச்சயமான குரல்
"ஹே சேரா வெல்கம்" நிதி சேராவை வரவேற்றாள். அவன் நேரே ஜோதியில் ஐக்கியமானான்.
"வாடா வரலாற்று மனிதா, 'சென்னை நூறு வருடம்" ஆராய்ச்சி செய்ய போனியே..எனிதிங் இன்ட்ரஸ்டிங்" சிவா அவனை கேட்டான்.
"நிறைய விஷயம் இருக்கு, சொல்றன் கேளு...நம்ம மினினி, சினினிக்கெல்லாம் தாத்தாவான கனினி சமாசாரம் நூறு வருஷத்துக்கு கொஞ்சம் முன்னேதான் நம்ம ஊருக்கு வந்திருக்கு, மொத்த சிட்டிக்குள்ளயும் நாலே நாலு ·ப்ளை ஓவர் தான். பாண்டிச்சேரியெல்லாம் அப்ப ரொம்பவே அவுட் ஆ·ப் சிட்டி, முதன் முதல்ல நம்ம ஊர்ல சுனாமி நூறு வருஷத்துக்கு முன்னாடி தான் வந்திருக்கு, இப்ப மாதிரி சுனாமி ஷோ எல்லாம் இல்ல, மக்கள் ரொம்பவே பாதிச்சியிருக்காங்க"
"வாவ்...இன்ட்ரஸ்டிங்" சிமி ஆச்சர்யத்துடன் சொன்னாள்.
"அப்புறம் ஒரு தடவ கற்ப பத்தி ஒரு நடிகை..."
"வெயிட்..வெயிட்..கற்பா..அப்படின்னா என்ன" நிதி குழப்பமானாள்
"அதுவா..அது ஒரு விவகாரமான விஷயம், புரிய வைக்கிறது கொஞ்சம் கஷ்டம், அப்பவே மக்களுக்கு புரிஞ்சுதாங்கிறது சந்தேகம்தான்...அதப்பத்தி அப்புறம் பேசுவோம். உனக்கு சே·ப் செக்ஸ்ன்னா என்னன்னு தெரியும்ல"
"அதான் அஞ்சாவதிலே படிச்சோமே" சிவா சொன்னான்
"அதேதான்... அது ரொம்ப அவசியம்ன்னு அந்த நடிகை கருத்து சொல்லியிருக்காங்க, அதுக்கு உடனே மக்கள் எல்லாம் செருப்பு துடைப்பம் எல்லாம் எடுத்து போராட்டம் அது இதுன்னு ரொம்ப டார்ச்சர் செஞ்சிருக்காங்க"
"செருப்பு ஒகே... துடைப்பம்னா...அது என்ன ஆயுதம்" சிமி கேட்டாள்
"ஆயுதம்மெல்லாம் இல்ல அது ஒரு வாக்ளீன் மாதிரி வெச்சுக்கோயேன்"
"நம்ம முன்னோர்களா அப்படி செஞ்சிருக்காங்க...நம்பவே முடியலே" சிவா சொன்னான்.
"நம்ம முன்னோர்களே தான்... இரு கொஞ்சம் போட்டோஸ் கலெக்ஷன் வெச்சிருக்கேன்.." சேரா தன்னுடைய மினினியை எடுத்து உயிர் கொடுத்தான். பூட் ஆனதும் திரையில் ஒரு புகைப்படம் தோன்றியது. அதில் சேராவின் பெற்றோர்களுடன் சேரா நின்று கொண்டிருந்தான் அவர்கள் பின்னே சுவற்றில் தொங்கியபடி சட்டம் செய்யப்பட்ட ஒரு வயதானவரின் புகைப்படம் இருந்தது, புகைப்படத்தின் கிழே இந்த வாசகங்கள் "ரஞ்சித் காளிதாசன்: தோற்றம் 01/05/1979 மறைவு...." ஆஹா...அதற்குள் அந்த படம் மினினியில் மறைந்து போயிற்று.